1
2
3
4
5
6
7
8

Πολυκατοικία στο Μετς

Τόπος: Αττική, Ελλάδα
Έτος: 2008
Εργοδότης: Ε.Καραβίτη - Θ.Ξάνθη - Γ.Ζακυνθινός
Επιφάνεια: 620 m²

ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΕΣ:

Θ. Ξάνθη,

Γ. Ζακυνθινός,

Θ. Ανδρουλάκης

ΣΤΑΤΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ:

Γ. Χατζηστεργίου

ΗΛΕΚΤΡΟΛΟΓΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ:

Β. Κολοβός

Η μελέτη πραγματεύεται κυρίως τρία ζητήματα.

– Tο μέτρο που συσχετίζει την έκφραση της “ιδιωτικότητας” των πολυκατοικιών με την παρουσία τους στη διαμόρφωση του δημόσιου χώρου. Δηλαδή τη “δημόσια αστικότητα” των ιδιωτικών καταλυμμάτων.

– Τη δυνατότητα “ανταπόκρισης” στην τοπογραφία του εδάφους και την εμφάνιση του ανάγλυφου, με τρόπο που αυτό δε θα καθηλώνεται από την κατακορυφότητα και τις οριζόντιες ζώνες μιας σκληρής και αμετάκλητης κλίμακας.

– Τη δυνατότητα υπαίθριας και ημιυπαίθριας ζωής σε συνθήκες ασφυκτικής στενότητας δεδομένων και γειτνιάσεων.

Το οικόπεδο είναι σφηνωμένο στη γωνία της κορύφωσης δύο ανηφορικών δρόμων, με ενδείξεις μιας υπολειπόμενης τοπογραφίας ενός υψώματος ανάμεσα στις κατακόρυφες πολυκατοικίες του Παγκρατίου και στα κυβόσχημα νεοκλασσικά του Μετς. Με οριακή δυνατότητα να βγάλει τα ωφέλιμα “μέτρα” λόγω του “ιδεατού στερεού”, με δύσκολο προσανατολισμό λόγω της ΝΑ μεσοτοιχίας, με μακρινές αλλά αντίρροπες θέες, καθώς οι χαμηλοί όροφοι βλέπουν ΒΑ προς το Λυκαβηττό στη μεριά του στενότερου δρόμου, ενώ οι ψηλοί όροφοι έλκονται από τη ΝΔ θέα της Ακρόπολης.

Χωρίς τα προνόμια του ελεύθερου χώρου, οι κατοικίες καταλαμβάνουν τη γωνία του κτιρίου με τους χώρους διημέρευσης, που εκτονώνονται σε εξώστες με δυνατότητα οπτικών φυγών προς τις δύο αντίρροπες θέες και επιτρέπουν την κινητικότητα προς την ημιυπαίθρια ζωή. Οι χώροι του ύπνου καταλαμβάνουν κυρίως την εσωτερική γωνία με τον ΝΑ προσανατολισμό.

Καθώς η πολυκατοικία εποπτεύονταν πάντα από την κριτική ματιά του πεζού που ανηφορίζει και οι έντονες φυγές των κλίσεων πολλαπλασιάζουν την κλίμακα, η όλη προσπάθεια οδήγησε στον περιορισμό των εξωστών μέχρι την οικοδομική γραμμή και στα δεσίματά τους ανά ορόφους με πλήρες ή περσίδες για να διαγράφουν την εσωτερική σύσταση αλλά και να εμφανίζουν τις διαφορετικές κλίμακες. Η βάση ισχυροποιήθηκε με ένα κεκλιμένο επίπεδο που ανεβαίνει σχεδόν μέχρι το 2ο όροφο, ένα “γόνατο αντιστήριξης”, που εμφανίζει το εδαφικό ανάγλυφο και στηρίζει τον κορμό. Στην πλαϊνή όψη φαίνονται να κυριαρχούν οι εξώστες αλλά επιτρέπουν να φυτευτεί το πεζοδρόμιο στη σειρά των διπλανών πεύκων.