Τμήμα Βιολογικών Επιστημών Πανεπιστημίου Κύπρου

Η σύλληψη βασίζεται στη σύνθεση του χώρου ως διάμεσο – “intermedio”, ανάμεσα:
– Στο πώς το ιδιαίτερο φυσικό περιβάλλον δεν θα αποτελέσει απλά “φόντο” για το κτήριο, αλλά θα αποκτήσει ζωντανή σχέση με αυτό, καθορίζοντας τη γένεση του.
– Στην έννοια ενός σύγχρονου Πανεπιστημίου (εκπαίδευση, κοινωνικοποίηση, κινητικότητα γνώσης και ιδεών) και την απόδοσή της μέσω μιας ανοιχτής χωρικής δομής που λειτουργεί αφ’ εαυτής παιδευτικά.
– Στο πώς η διάρθρωση των κοινών, δημόσιων χώρων κατανομής και συνεύρεσης μπορεί να αποτελεί την αφετηρία του βιοκλιματικού σχεδιασμού.
– Στο πώς η “ελαχιστοποίηση” του ενεργειακού αποτυπώματος ενός σύνθετου και απαιτητικού κτιρίου, μπορεί ταυτόχρονα να βελτιώνει την κοινωνική του αποδοτικότητα και τη σχέση με τον τόπο και τον τρόπο ζωής.

Ο σχεδιασμός.
Η δημιουργία ενός μεσαίου, “κενού” χώρου, ανάμεσα στην υπερυψωμένη, οργανωμένη ανωδομή και την τοπιογενή, πλαστική βάση επέτρεψε:
Την ουσιαστική και λειτουργική διασύνδεση των δύο περιοχών αναφοράς του κτηρίου (Πεζοδρόμου/Κοινωνικού πόλου ΒΔ – Αθλητικού πόλου ΝΑ).
Την απρόσκοπτη θέαση και βίωση του ευρύτερου τοπίου.
Την οργάνωση μιας εσωτερικής “γειτονιάς”, που εμπλουτίζει την αστικότητα του Πανεπιστημίου και συντάσσει το εσωτερικό περιβάλλον των σχολών.
Τη σύνθεση των κοινόχρηστων χώρων με δύο εισαγωγικές πλατείες και ένα μεσαίο δρόμο – πλατεία όπου εκβάλλουν οι αίθουσες διδασκαλίας, ως κοινωνική “κοίτη” του κτιρίου.
Τη δημιουργία μιας αλληλουχίας υπαίθριων και ημιυπαίθριων χώρων (αίθρια, στοές, γέφυρες) που επιτρέπουν μια ποικιλία εναλλακτικών κινήσεων και προσβάσεων.
Την οικονομία πόρων, καθώς το ίδιο το συγκρότημα από το σχεδιασμό του και χωρίς περίσσεια τεχνολογικών μέσων λειτουργεί βιοκλιματικά.
Την αξιοποίηση των ευεργετημάτων του κλίματος, του τοπίου και ενός τρόπου διαβίωσης βιωματικού και αυτονόητου, στην καθημερινή ζωή και το ιστορικό βάθος του συγκεκριμένου τόπου.