Συμμετοχή σε Διεθνή Αρχιτεκτονικό διαγωνισμό
ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΕΣ:
Θ. Ξάνθη,
Θ. Ανδρουλάκης,
Γ. Ζακυνθινός
ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ ΑΡΧΙΤΕΚΤΩΝ:
Γ. Αγγελάκος
ΟΜΑΔΑ ΜΕΛΕΤΗΣ:
Ν. Κεχαγιάς, Σ. Μακαρόνα,
Π. Μανώλης, Α. Δρίτσα,
Α. Μπερτζουάνης
ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΣΤΑΤΙΚΩΝ:
Μ. Κυριαζής
ΣΥΜΒΟΥΛΟΙ ΜΗΧΑΝΟΛΟΓΙΚΩΝ:
Κ. Ζαχάριος
ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΗΛΕΚΤΡΟΛΟΓΙΚΩΝ:
Β. Κολοβός
Διαμόρφωση ενός οικοδομικού τετραγώνου – Block 39 – έκτασης 116.600τ.μ., όπου κατασκευάζεται το Κτίριο Προβολής των Επιστημών – CFPOS – και προβλέπεται η σταδιακή εγκατάσταση Πανεπιστημιούπολης και ενός Πύργου επιστημονικών ινστιτούτων, με συνολικό πρόγραμμα 140.000τ.μ.
Τα προβλεπόμενα κτίρια αναπτύχθηκαν στην περίμετρο του τετραγώνου ανταποκρινόμενα στους ήδη εγκαθιδρυμένους, ισχυρούς άξονες του πολεοδομικού ιστού, επιτρέποντας την ύπαρξη του κενού χώρου που θα αποτελέσει το ζητούμενο πάρκο των επιστημών, την πράσινη «καρδιά» της διαμόρφωσης. Η λύση επεξεργάζεται την ιδέα μιας «πόλης» που αναπτύσσεται από το εσωτερικό της, προτείνοντας τους κτιριακούς όγκους της Α’ φάσης ως μία εν εξελίξει ενότητα ανεξάρτητων όγκων, συνδεδεμένων στα ψηλότερα επίπεδα και ενοποιημένων στη βάση. Ο ενοποιημένος όγκος της βάσης εκβάλλει στην πλευρά του πάρκου, δημιουργώντας με το δώμα του μία εκτεταμένη πλατφόρμα στην οποία εδράζονται και αναφέρονται όλα τα κτίρια. Είναι η ενοποιητική – κοινωνική πλατφόρμα του συγκροτήματος, χώρος διαπνοής, κοινωνικοποίησης, αναψυχής και αλληλεπίδρασης της επιστημονικής κοινότητας. Ένα δεύτερο υπέργειο επίπεδο ανοικτών δημόσιων χώρων δημιουργείται από τα συνδετικά καταστρώματα μεταξύ των κτιρίων και τα βατά δώματα, ενώ τα μη βατά φυτεύονται. Ο συνολικός χειρισμός προβλέπει την ενσωμάτωση συνθηκών ενεργειακής αποδοτικότητας, στοχεύοντας στην ισόρροπη ανάπτυξη αειφορίας και κοινωνικοποίησης.
Το κτίριο CFPOS διατάσσεται στο μήκος της κεντρικής λεωφό- ρου και συνδυάζεται με τον Πύργο των Ινστιτούτων σε ένα σύμπλεγμα – τοπόσημο, ορατό στις γρήγορες θέες του αυτοκινητόδρομου. Ο όγκος του ανασηκώνεται, αφήνοντας το έδαφος να περάσει και να ενοποιηθεί με το πάρκο, με τη χρήση ενός γραμμικού ελικοειδούς φορέα που διαχωρίζει και υποβαστάζει τις λειτουργικές ενότητες.
Οι κύριες όψεις καλύπτονται με μια μαθηματική, αρμονική αλληλουχία από κατακόρυφες και ελαφρά κεκλιμένες μπάρες, σε διαφορετικά μεγέθη και πυκνότητες, που διαμορφώνουν ζώνες διαφορετικής διαφάνειας, επιτρέποντας αλλού καθαρή θέα του εσωτερικού και αλλού απλά την υπονόησή του. Το κυματιστό αυτό, διαφανές περίβλημα μεταβάλει την πυκνότητα του όγκου και επιτρέπει την αυτόφωτη νυχτερινή προβολή του κτιρίου. Η ένταξη της σφαίρας του Πλανητάριου στο σώμα του κτιρίου δημιουργεί μια πληθώρα εσωτερικών και εξωτερικών εικόνων, και καθώς στηρίζεται από τον πτυχωτό δομικό σκελετό, προτείνει μία «χειρονομία» της επιστήμης να στηρίξει τον κόσμο.