1ο Βραβείο Πανελλήνιου Αρχιτεκτονικού Διαγωνισμού Ιδεών
ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΕΣ:
Θεώνη Ξάνθη (Leader architect),
Μαργαρίτα Ζακυνθινού-Ξάνθη,
Γεώργιος Λάριος,
Σπυρίδων Γιωτάκης
ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ:
Θεοδώρα Σακελλαριάδη, Ελένη Ορφανού
ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ:
Θεόδωρος Ανδρουλάκης
ΟΜΑΔΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΩΝ:
Νικολέττα Ζακυνθινού-Ξάνθη (φοιτ. αρχιτ.), Μαριάννα Λεχρή-Κοτρώνη (αρχιτ. μηχ.), Παύλος Καλυφόμματος (αρχιτ. μηχ.), Γιώργος Ρέτσος (φοιτ. αρχιτ.), Ειρήνη Καναργιέλη (φοιτ. αρχιτ), Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης (φοιτ. αρχιτ.), Μαρία Χατζηκαλλία (φοιτ. αρχιτ.)
ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ:
Κωνσταντίνος Πασχαλίδης
ΜΗΧΑΝΟΛΟΓΟΣ ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ:
Ιωάννης Παγανέλης
ΠΟΛΕΟΔΟΜΟΣ – ΧΩΡΟΤΑΚΤΗΣ:
Κωνσταντίνος Ζέκκος
ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΟΣ:
Παρασκευή Τριβυζά
ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΓΕΩΘΕΡΜΙΚΟΥ ΚΑΙ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟΥ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ: Γιώργος Φραγκογιάννης, Μεταλλειολόγος Μηχανικός
ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΥΔΡΑΥΛΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ:
Ρωμανός Ιωαννίδης, Δρ. Πολιτικός Μηχανικός
Η πρόταση προέκρινε τη σύνταξη ενός ανοιχτού κτιριακού σχηματισμού, ως μία σύνθεση κτιριακών όγκων (περίπου 18.500 τ.μ.), κάτω από ένα ενιαίο βιοκλιματικό στέγαστρο, που διαμεσολαβεί ανάμεσα στο φυσικό περιβάλλον του λόφου, το δομημένο ιστό της πόλης και επηρεάζεται και από τα «βιομηχανικά» χαρακτηριστικά των εγκαταστάσεων.
Το νέο κτήριο ξεκινάει με δύο εκτεταμένα ισόγεια, τα οποία συγκεντρώνουν τις κινήσεις από όλες τις κατευθύνσεις. Στη συνέχεια, εξελίσσεται μία επιμήκης ζώνη τριών ορόφων από όπου εκβάλλουν τέσσερις διακριτοί μεταλλικοί όγκοι που γεφυρώνουν το εσωτερικό περιβάλλον.
Η πρόταση διαμορφώθηκε με μια λογική χωρικής διαδοχής υπαίθριων και κλειστών χώρων και εναλλαγής φωτεινών και σκιερών περιοχών, που επιτρέπουν την εισχώρηση του περιβάλλοντος, ως φυσικό φως και ως θέα. Ο «κενός» χώρος που γεννιέται εξασφαλίζει διαμπερείς κοινόχρηστους χώρους, μικρά αίθρια και έναν εσωτερικό δρόμο διανομής μεγάλους ύψους. Σε αυτούς τους χώρους, γέφυρες, σκάλες και πατάρια δημιουργούν ένα περιβάλλον ροής, επιτρέποντας σε μικρές ομάδες, αλλά και στην ευρύτερη κοινότητα των εργαζομένων να συμβιώνουν.
Η φιλοσοφία του σχεδιασμού των χώρων γραφείων, ενστερνίζεται τη σύγχρονη αντίληψη που θεωρεί ότι οι εργασιακοί χώροι δεν «εγκιβωτίζουν» απλά τις ανθρώπινες δραστηριότητες αλλά στοχεύουν στη δημιουργία ενός πολύπλευρου εργασιακού «οικοσυστήματος», εμπλουτισμένου σε εναλλακτικές χρήσεις και εικόνες.
Για την υποδοχή του νέου κτιρίου είχε προηγηθεί ένας εκτενής περιβαλλοντικός σχεδιασμός (green-scape, ground-scape και water-scape). Διαμορφώθηκε ένα εκτενές masterplan για το διαχωρισμό των 3 ζητούμενων ζωνών και των εισόδων τους με στόχο την συνδεσιμότητα με την πόλη, την αποκατάσταση του αναγλύφου και την αξιοποίηση των φυσικών πόρων.
Στο εγγύτερο περιβάλλον (Ζώνη Διοίκησης), ο σχεδιασμός του τοπίου βασίζεται στη σύσταση ενός ιστού με άξονα έναν εσωτερικό πεζόδρομο που συνδέει τα διάφορα σημεία, ανάμεσα στα οποία, δημιουργείται ένας εκπαιδευτικός περίπατος 5 στάσεων κατανόησης της τεχνικής, πολιτιστικής και κοινωνικής φυσιογνωμίας της ΕΥΔΑΠ.
Ο βιοκλιματικός σχεδιασμός του κτηρίου μαζί με τον ενεργειακό σχεδιασμό και την εφαρμογή καινοτόμων συστημάτων εξοικονόμησης και αξιοποίησης των φυσικών και κλιματολογικών στοιχείων οδηγεί σε ένα κτίριο μηδενικού ενεργειακού αποτυπώματος και υψηλής ενεργειακής αποδοτικότητας και κοινωνικής προσφοράς.